خـوشا آن مـسافـر که مـنـزل ندارد            کـه دل  دارد و پـای در گـل نـدارد

رسیدن، به عشق است آری، که گفته است؟            که عـاشـق شـدن کـار با دل نـدارد

رسیدن چه نزدیک و ماندن چه دور است            و این راه جز عـشق، حاصل ندارد

شهـیدان همان جاده ای را گـذشـتـند            کـه تــا انـتـهــا دور بــاطـل نــدارد

به دریا رسیدن نصیب شهیدی است            که دلـبـسـتـگـی نـزد سـاحـل نـدارد

خوشا آن شهـیدی که گـمنام مانـد و            ردی در مــیــان مــقــاتــل نـــدارد

خوشا آن شهـیـدی که هنگـام رفـتن            به دل تـرسی از خـشم قـاتـل ندارد

سرش را بُریدند و در زیر لب گفت            فـدای سـرت، سَـر که قـابـل نـدارد

من از کربلا با توأم حضرت عشق!            بـفــرمـا بـمـیــرم! نـگـو دل نــدارد

بـفـرمـا بـمـیــرم، بـفـرمـا بـســوزم            چه آتش چه شمـشیر، مشکـل ندارد